Od jesieni 1932 powsta³y trzy prototypy oznaczone symbolami: PZL - 23/I, PZL - 23/II i PZL - 23/III. Badania wytrzyma³oœciowe i statyczne PZL - 23/I zakoñczono w drugiej po³owie 1933 r. Prototyp wzbi³ siê w powietrze pod koniec 1934 r. W kolejnych wersjach doœwiadczalnych dokonywano wielu poprawek takich jak: likwidacja wibracji tylnej czêœci kad³uba i usterzenia wysokoœci, wzmocnienie konstrukcji p³ata, poprawa widocznoœci z fotela pilota poprzez zwiêkszenie przeszklenia kabiny, opuszczenia o 10 cm miejsca mocowania silnika, zastosowanie nowego pierœcienia o mniejszym wspó³czynniku Cx, zlikwidowano w kad³ubie komorê bombow¹, przenosz¹c wyrzutniki pod skrzyd³a i pod kad³ub i wiele innych. £¹cznie wprowadzono ponad 100 zmian i usuniêto kilkaset usterek. Wersjê wzorcow¹ pod nazw¹ PZL - 23 Karaœ A wprowadzono do produkcji (od po³owy 1935 r.) w liczbie 40 szt. w nowym zak³adzie PZL WP-1 (Podlaskie Zak³ady Lotnicze - Wytwórnia P³atowców nr 1) i sukcesywnie wchodzi³y one do uzbrojenia 1 Pu³ku Lotniczego oraz eksportowane by³y do Bu³garii. Podczas eksploatacji tego samolotu pojawia³y siê nowe usterki (m.in. zbyt s³aby silnik, osi¹ganie ma³ego pu³apu z pe³nym uzbrojeniem, ma³a skutecznoœæ skrzeli itd.). W wyniku likwidacji tych usterek, powsta³a druga wersja samolotu PZL - 23 Karaœ B. Mia³ on mocniejszy silnik (Bristol Pegasus VIII o mocy 680 KM, zlikwidowano skrzela, wprowadzono ulepszone wyprofilowanie przejœcia pomiêdzy stykiem kad³uba i skrzyd³a). Umowa z PZL opiewa³a na wyprodukowanie 210 samolotów w wersji B. Od jesieni 1936 r. zaczêto je dostarczaæ do pu³ków lotniczych. W drugiej po³owie lat 30-tych, samolot PZL - 23 B Karaœ sta³ siê podstawowym samolotem liniowym, natomiast Karasie w wersji A wycofano do szkolnictwa. Pe³ni¹c s³u¿bê w Polskim Lotnictwie Wojskowym, Karasie wykorzystano w kilku wiêkszych akcjach. W 1937 r. dywizjon Karasi B z 1 P.L. wykona³ pokazowe ostre bombardowanie ma³ej stacji kolejowej na linii Che³m - Brzeœæ n/B. Kilka dywizjonów liniowych skoncentrowano na lotnisku Wilno - Porubanek w ramach demonstracji si³y wobec s¹siaduj¹cej Litwy, natomiast w paŸdzierniku 1938 r. kilkanaœcie Karasi z ró¿nych pu³ków stacjonowa³o na lotnisku w Aleksandrowie, zabezpieczaj¹c zajêcie Zaolzia. Zgodnie z zasadami u¿ycie Karasi, przeznaczano je do wykonywania zadañ interwencyjnych. W kampanii wrzeœniowej wykonywa³y one niektóre zadania bojowe i rozpoznanie z powietrza. Samoloty wchodz¹ce w sk³ad eskadr armijnych bombardowa³y kolumny pancerne, wykonywa³y dalekie rajdy rozpoznawcze, na terytoria Niemiec, S³owacji i Prus Wschodnich. Pierwszym zbombardowanym obiektem na terytorium przeciwnika by³a fabryka w rejonie O³awy. Bombardowano obiekty strategiczne na terenie Prus Wschodnich. Du¿a liczba wykonywanych zadañ spowodowa³a ok. 90% straty w samolotach. Ogó³em w kampanii wrzeœniowej zestrzelono 112 Karasi, a do Rumunii ewakuowano zaledwie 11 maszyn (trzy z 31 eskadry i osiem z 24 eskadry rozpoznawczej). Oprócz tego, w Rumunii znalaz³o siê 30 Karasi w wersji A z CWL - 1 (przekroczy³y granice w dniu 16.09 1939 r.). Po w³¹czeniu Rumunii do Paktu Trzech w internowanych Karasiach wymieniono uzbrojenie na niemieckie i sformowano z nich eskadrê rozpoznawcz¹ i szkolno-treningow¹. Rumunie u¿ywali Karasi na froncie wschodnim. Ostatni Karaœ wykorzystywany by³ w Rumunii do 1946 r., jako holownik celu powietrznego. Dane techniczne (wersja B): d³ugoœæ: 9,68m, rozpiêtoœæ skrzyde³: 13,95m, wysokoœæ: 3,3m, prêdkoœæ maksymalna: 319km/h, prêdkoœæ wznoszenia: 6,7m/s, pu³ap praktyczny: 7300m, zasiêg maksymalny: 1260km, uzbrojenie: sta³e- 2 karabiny maszynowe Vickers F kal. 7,7 mm, 1 karabin maszynowy wz.33 kal. 7,92 mm podwieszane-do 700kg bomb.
Co oprócz modelu bêdê potrzebowaæ do jego sklejenia?